Het is
lang geleden dat ik heb geschreven. Er is veel gebeurd in mijn leven sinds mijn
laatste blog. Veel om over te schrijven, veel om uit te putten... en toch ben
ik er niet aan toe gekomen om hier iets te delen. Het lukte niet om de afstand
te overbruggen en de tijd te nemen om mijn gedachten aan het digitale
papier toe te vertrouwen. Het woordje 'afstand' raakt me...
Korte
tijd geleden hoorde ik op de radio dat 40% van de Nederlanders tenminste 1
familielid heeft waarmee hij/zij geen contact meer heeft. De NOS wijdt er een
kort artikeltje aan op hun website. Het is triest om te beseffen dat
er zoveel afstand kan zijn tussen mensen, terwijl ze in hetzelfde land wonen.
Mensen die waarschijnlijk ooit samen Kerst vierden, maar elkaars levensverhaal
nu niet meer tot in detail kunnen vertellen.
Korte
tijd geleden werd ik door een post op Facebook herinnert aan het
levensverhaal van Margreet. Margreet heb ik ontmoet toen ik nog in Arnhem bij
Siza werkte. Ze heeft me geraakt met haar levensverhaal en levenslust. Ze heeft
tijd nodig om het te vertellen, want praten gaat niet zo snel meer sinds ze
Niet Aangeboren Hersenletsel heeft. Mensen die de tijd nemen om haar uit te
laten praten ontdekken dat ze ondanks haar beperkingen nog steeds die
ondernemende vrouw is, die ze was toen ze op reis ging en gewond raakte. Ze wil
haar verhaal delen met velen en doet nu een poging de benodigde financiering
bij elkaar te krijgen. Love to Live, ik hoop dat die film er
komt! Er zal weer een afstand overbrugt zijn, en een levensverhaal bekend.
Wat
veroorzaakt afstand tussen twee mensen die graag met elkaar
willen communiceren? Zijn het de kilometers? Is het de tijd? Is er
tegenwoordig eigenlijk nog wel sprake van een onoverbrugbare afstand? Waar een
wil is, is een weg of methode om communicatie te laten slagen. Gisteren kon ik
facetimen met een vriendin in Canada toen we op hetzelfde moment wakker waren
en vandaag skypen met een vriendin in Zweden na een lange werkdag. Zonder
moeite is het alsof we bij elkaar op de bank hangen met een heerlijke kop thee
en chocoladekoekjes. De afstand wordt overbrugt en we delen een stukje van
ons levensverhaal. We praten bij, lachen, delen frustratie en laten zien hoe
ons nieuwe huis er uit ziet.
Op een dag
als vandaag is het internet echt mijn aller beste vriend! Zonder belemmeringen
wenste ik een stoer klein meisje welterusten omdat alle devices zijn
opgeladen, camera's heel zijn en de WiFi verbindingen sterk genoeg. De
enige vertragende factor in het contact over een afstand van 1.400 Km
(Utrecht (NL) - Stockholm (SE)) is... de vertaling van Engels naar Zweeds en
van Zweeds naar Zweeds met een PODD-boek. Een PODD-boek is van de vele systemen
waarmee ouders en kind de afstand van een communicatie belemmering overbruggen en
ontzettend veel toevoegen aan elkaars levensverhaal.
Het stoere Zweedse meisje met haar PODD-boek.