Zeg niet 'het kan het niet', totdat je alles hebt gegeven om ervoor te zorgen dat het wel kan.

donderdag 26 maart 2015

Lopen zo gewoon, dat je niet beseft hoe bijzonder het is!

Begin maart bezocht ik vrienden in Stockholm. En ondanks dat ik na 2 dagen in Stockholm ziek werd... hebben ze mij ontzettend geinspireerd. 

Zuzanne en Lukas hebben twee dochters. Polly is oudste. Ze is een prachtig meisje van 5 met blonde krullen en ook zij kijkt graag naar Frozen. Anthonia is een nieuwsgierige dreumes van 15 maanden met zo'n lichtbruin staartje bovenop haar hoofd. Samen vormen ze een warm gezin dat vooral kansen en mogelijkheden ziet en daarbij worden ze ondersteund door de assistenten van Polly, want zij heeft het Rett syndroom en heeft hulp nodig bij bijna alles. Polly heeft een indicatie voor ruim 20 uur per dag, de Persoonlijke Ondersteuning wordt betaald door de Zweedse overheid.

Een van de dingen waar Polly hulp bij nodig heeft, is lopen. In huis kan ze zich zelfstandig voortbewegen als ze in haar loophulpmiddel staat. Buitenshuis gebruikt ze haar rolstoel die wordt voortgeduwd door haar assistent. Tijdens een wandeling langs een van de plaatsen waar je een prachtig uitzicht hebt over Stockholm stemt Polly in met het voorstel om even zelf te lopen. Haar assistent helpt haar uit de rolstoel en gaat achter haar staan om haar te ondersteunen. Samen beginnen ze stapjes te zetten. Ik duw de lege rolstoel en Zuzanne loopt, met Anthonia in de wandelwagen, naast Polly. Met de ondersteuning kan Polly behoorlijk wat stappen zetten, maar meestal houdt ze het niet zo lang vol en daarom vraagt Zuzanne; 'Wil je stoppen? Je moet me vertellen 'ja' of 'nee' en daarbij doet ze de hoofdbeweging nog even voor. Polly antwoordt 'nee' door haar hoofd naar de zijkant te bewegen. Samen met haar assistent loop ze door en Zuzanna pakt haar bij de hand. De glimlach van Polly is nog groter dan die van haar trotse moeder. Samen lopen ze hand in hand over de stoep van de hoofdstad van Zweden en spelen ze een spelletje. Zuzanne wijst naar het symbool voor 'schiet op' in het communicatieboek van Polly. Samen rennen ze een stukje en dan stopt Zuzanne plotseling en wijst naar 'stop'! Ze staan even stil en we genieten alle 5 van dit moment. Toch is Polly nog niet klaar en ze rent samen met haar assistent nog een stukje verder totdat Zuzanne weer 'stop!' zegt en wijst naar het plaatje in het boek. Dit spelletje is zo gewoon, maar ook zo bijzonder. 




Het raakt me om te zien wat een persoonlijke assistent mogelijk kan maken voor een moeder van zorgintensief kind. Madeline is 1 van de meiden die al langere tijd betrokken is bij Polly als haar assistent. Ze is er om Polly te helpen een zo gewoon mogelijk meisje van 5 te zijn.

Na een paar dagen ziek zijn in het huis van mijn gastvrije vrienden vlieg ik terug en denk ik aan mijn voorspoedige heenreis die mogelijk was door hulp van Zuzanne...
Ik was nog niet eerder naar Zuzanne en Lukas in Zweden gereisd. Vanaf Stockholm Arlanda Airport nam ik de bus volgens de aanwijzingen van Zuzanne. Al snel stond ik in het centrum van die prachtige stad, op de 'Cityterminalen' en stapte ik over op de volgende bus die genoemd stond op het schema. Met behulp van het schema (niet meer dan een handelingsscript) stond ik een 5 uur na vertrek vanaf Schiphol bij de bushalte in de straat van Zuzanne en Lukas. Samen met Zuzanne liep ik naar hun woning, het was heerlijk om haar na 8 maanden weer te zien... niet wetend dat ik ziek zou worden en zulke inspirerende dagen voor me had! 

Later meer over andere inspirerende momenten. Wil je op de hoogte blijven? Meld je aan!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat je reactie achter of stel een vraag. Ik zal mijn best doen om te antwoorden.