Zeg niet 'het kan het niet', totdat je alles hebt gegeven om ervoor te zorgen dat het wel kan.

maandag 11 april 2016

Kennismaken met eye tracking


Veel mensen staan er niet dagelijks bij stil dat succesvolle communicatie niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Er zijn ook in Nederland heel veel mensen die niet kunnen spreken. Zij zijn aangewezen op Ondersteunde Communicatie. Voor hen die mijn blog al langere tijd lezen, is het geen nieuws dat onder andere een meisjes en vrouwen met het Rett syndroom zijn aangewezen op OC. Afgelopen zaterdag kwam de Zweedse Rett syndroom vereniging (RSIS) voor de 20e jaarlijkse vergadering bij elkaar. 

Volwassen dames met het Rett syndroom 
Op verzoek van de RSIS heb ik een lezing gegeven over ondersteunde taalverwerving en het Rett syndroom. Daar ontmoette ik een volwassen dame met Rett. Zoals dat hoort, heb ik deze dame niet naar haar leeftijd gevraagd, maar ik ga ervan uit dat ze ouder dan 30 is. Ze heeft een deel van de lezing bijgewoond en geproefd van de Hollandse lekkernijen die ik had meegebracht. Tijdens de lunch is ze samen met haar assistent weggegaan. Ik heb haar helaas niet uitgebreid gesproken. 
Wel hoorde ik van de voorzitter van de RSIS over een vrouw met Rett die elke vrijdag als gastvrouw week werkt in een theater. Ze begroet de bezoekers met haar betoverende glimlach en een druk op haar spraakknop zorgt ervoor dat de bezoekers horen dat ze welkom zijn en waar ze hun jas op mogen hangen. Geweldig, deze vrouw neemt echt deel aan de maatschappij.
's Avonds, na afloop van het conference diner, vroegen de ouders van andere vrouw, een 25-jarige uit de omgeving van Gotenburg, om advies voor hun dochter. De meeste aandacht wordt besteed aan jonge meisjes en ze missen de handvatten voor hun eigen situatie. Ik heb met hen meegedacht en ook aangegeven dat ik zelf nog maar weinig vrouwen met Rett heb ontmoet. Ze willen graag dat daar verandering in komt en hebben me daarom gevraagd om een keer bij hen langs te komen en met hun dochter mee te kijken als zij naar werk en dagbesteding gaat. Ze is onder andere 1 dag per week assistent op haar oude school. Ik ben benieuwd en ga er graag een keer naartoe om kennis te maken. 

Hoog in de lucht
Zondagavond maakten 2 mensen kennis met oogbesturing terwijl ze van Stockholm naar Amsterdam vlogen. Kort voor het opstijgen raakte ik aan de praat met de purser en een medepassagier, omdat we beiden mochten plaatsnemen op de eerste rij. Er was ruimte over in de businessclass en mijn handbagage paste niet meer in de bagagebak boven mijn oorspronkelijke zitplaats. Met de reden voor ons verblijf in de Zweedse hoofdstad startte het gesprek. Hij had zojuist weer afscheid genomen van zijn vriendin en ik had een lezing gegeven in het Karolinska Institutet over OC en het Rett syndroom. “Wat is dat, het Rett syndroom?” Voornamelijk meisjes hebben dit syndroom en het openbaart zich door het verliezen van allerlei motorische vaardigheden. Het feit dat deze meisjes meestal niet kunnen praten en daarom gebruik zouden kunnen maken van een computer die je met je ogen bestuurt wakkerde de nieuwsgierigheid verder aan.
De KLM-purser wilde zo'n computer best even uitproberen na het opstijgen, als dat mocht. Natuurlijk, geen probleem! Zodra het lampje van 'stoelriemen vast' uit ging, haalde ik de TobiiDynavox I-12+ spraakcomputer tevoorschijn. Hij was zichtbaar verrast door deze technologie en vroeg zich af of zijn overleden buurjongen hier baat bij gehad zou hebben. Die jongen had ziekte de van Duchenne. Mijn medepassagier Wessel wilde de computer daarna ook wel even uitproberen. Na een snelle kalibratie en een eerste introductie liet ik hen zien dat we met deze computer en de juiste software ook in staat zijn om opnames te maken. We kunnen vastleggen waar iemand kijkt. Tijdens de vlucht speelde hij een spelletje en gebruikte hij het toetsenbord om iets te typen. Het was even wennen, maar aan het einde van de vlucht bedankten beide heren me voor deze kennismaking.
Graag gedaan!

Een spelletje in Look to Learn - recorded met GazeViewer.