Een Communicatie Paspoort doet hetzelfde. Het wordt gemaakt samen met de gebruiker en is bedoeld om aan anderen te vertellen 'dit ben ik' wanneer dat door een communicatieve beperking niet of onvoldoende lukt met behulp van gesproken taal. Het is een handig document wat wordt vormgegeven op een manier die past bij de gebruiker. Dit betekent dat vooraf niet vast staat of er foto's, pictogrammen, tekeningen, tekst of zelfs videobeelden gebruikt worden. Alles is mogelijk om vast te leggen wie de belangrijkste mensen in het netwerk van de gebruiker zijn en welke relatie zij hebben. Belangrijk is wel dat er bij het maken van het paspoort toestemming is voor het gebruik van de foto's van deze personen. Je mag ze niet zomaar gebruiken in verband met het portretrecht en de wet op de privacy. Naast belangrijke personen wordt er in het paspoort aandacht besteed aan wat leuk is, wat niet fijn is om te doen, waar iemand woont en veld andere aspecten die belangrijk zijn in de ogen van de gebruiker. Ik heb gezien dat het van grote meerwaarde is voor de gebruiker en de nieuwe personen die hij/zij ontmoet. Het geeft een handvat, een heel aantal antwoorden. De gebruiker kan er zijn antwoorden mee ondersteunen richting zijn communicatiepartner waardoor dezelfde op hun beurt meer begrijpen van decommunicatieve signalen van de gebruiker... Mits deze natuurlijk ook beschreven staan! Het is heel belangrijk om de 'taal' van de gebruiker te beschrijven. Net als een gewoon paspoort waarin de weergave over identiteit en het land veel informatie geeft over welke taal de person vermoedelijk spreekt, kan het communicatie paspoort ook gebruikt worden om de omgeving te informeren over hoe de gebruiker het beste benaderd kan worden en welke antwoorden/reactie verwacht moet worden.
Een communicatie paspoort, misschien leuk om daar in deze vakantie eens aan te gaan werken samen met je client of kind?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat je reactie achter of stel een vraag. Ik zal mijn best doen om te antwoorden.